Over een paar dagen zijn er verkiezingen. Ik voel me bijna een minderheid, omdat ik niet zweef. Eigenlijk heb ik dat ook nooit gedaan. Voor mij is er een partij die echt anders naar Nederland, of beter naar de wereld kijkt dan alle andere partijen. Na het lezen van deze blog, zal je waarschijnlijk wel een vermoeden hebben welke partij dat is. Maar …. deze blog is helemaal geen stemadvies, ik wil het ergens anders over hebben.
De afgelopen weken zat ik in een emotionele achtbaan. De ene dag jubelde ik van geluk; blij met de successen van het nieuwe pad dat ik ben ingeslagen. Maar vervolgens voelde ik me plots onzeker, verdrietig en eenzaam. Hoe kan dat toch, dat mijn gevoelens en emoties zo op een neer gingen? En waarom had ik daar geen invloed op? Toeval of niet, maar afgelopen week heb ik een boek gelezen, dat me een antwoord op deze vragen gaf. Een oplossing die ik niet verwacht had. Heel eenvoudig, maar enorm krachtig.
